Organsko stočarstvo u Srbiji razvija se sporo, uprkos podsticajima koje država pruža za njegovu promociju. Razlog za to leži u složenim procedurama koje stočari moraju da ispune kako bi njihovi proizvodi dobili oznaku organske proizvodnje. Životinje u ovoj vrsti uzgoja moraju imati odgovarajući smeštaj, dovoljno prostora za kretanje, isključivo organsku ishranu, a lečenje mora biti u skladu sa standardima organske proizvodnje. Ova zahtevna metoda uzgoja omogućava proizvodnju visokokvalitetnih namirnica koje sve više prepoznaju i traže domaći potrošači.
Planinski predeli Srbije, sa svojim velikim pašnjačkim površinama, pogodni su za organsko stočarstvo. Grad Užice je pre nekoliko godina podržao domaćinstva u ovom regionu, omogućivši im nabavku koza i živine za organski uzgoj. Među korisnicima ove inicijative je Milomir Stanojčić iz sela Bioska, koji se uzgojem koza bavi od 2016. godine. Nakon perioda prilagođavanja, 2021. godine njegovo domaćinstvo steklo je status organske proizvodnje. Iako se mnogi kozari suočavaju sa brojnim izazovima i odustaju, Milomir nastavlja sa ljubavlju prema ovom poslu.
Kako se organsko stočarstvo obavljalo nekad
Milomir Stanojčić, agroekonomista po struci i penzioner, posvetio se uzgoju koza nakon što se bavio raznim poslovima u poljoprivredi. Trenutno ima 27 koza, koje gaji prvenstveno zbog mleka. On ističe da su koze društvene, inteligentne i vrlo čiste životinje, ali zbog privrženosti prema njima ne može da jede njihovo meso. Mleko koje proizvodi smatra organskim, jer njegove koze jedu prirodnu hranu sa pašnjaka na 1.000 metara nadmorske visine, bogatih lekovitim biljem.
Milomir mesečno proizvodi oko 1.600 litara mleka koje uglavnom prerađuje u sir. Tradicionalno pravi beli sir u kriškama, sa dodacima poput majčine dušice, sremuša, tucane i sveže paprike. Samostalno bere lekovite trave koje dodaje siru, dok od surutke, poznate po lekovitim svojstvima, pravi napitke popularne tokom pandemije. Njegovi proizvodi dostupni su direktno na imanju, u trgovinama i ekskluzivnim hotelima na Zlatiboru.
Iako Milomir ne zavisi finansijski od ovog posla, organska proizvodnja nosi visoke troškove. Kabastu hranu proizvodi sam, ali kukuruz i koncentrat, koji moraju imati organsko poreklo, kupuje po višim cenama. Njegovo mleko ima organski sertifikat, ali sir još uvek ne, jer registracija mini mlekare iziskuje značajna ulaganja. Planira da zadrži trenutni obim proizvodnje, što znači da će kupci i dalje dolaziti na njegovo imanje u Bioski. Oni koji probaju njegove proizvode često prepoznaju njihov kvalitet i vrednuju trud koji stoji iza ove proizvodnje.
Izvor: Poljoprivrednik
