Američka kuga ili trulež pčelinjeg legla je bolest zatvorenog legla. Od ove bolesti larva se zarazi preko hrane dok je još u otvorenoj ćeliji i to u fazi preobražaja. Bacil prodire kroz crevne zidove i ulazi u krvotok. Larva koja je zaražena umire trećeg dana nakon što se izlegla.
Kada larva umre, dobija žutosmeđu boju i pretvara se u gustu smeđu masu s prepoznatljivim mirisom. Spore ovog organizma su izuzetno otporne na visoke temperature, sunčevu svetlost i dezinfekciona sredstva. U medu i vosku, ove spore se uništavaju na temperaturi od 120 stepeni Celzijusa u roku od osam do deset minuta, ali mogu zadržati svoju vitalnost i preko trideset godina.
Opasnost koju američka kuga donosi
Ivica Tomić, savetodavac za stočarstvo u vranjskoj PSSS, pojasnio je malo zašto je američka kuga toliko opasna po moderno pčelarstvo u Srba. „Bolest se širi putem grabeži, prihranjivanjem zagađenim medom, preko nedezinfikovanih satnih osnova, preko košnica i pribora, selidbom društava u reone zaražene kugom i na druge načine,“ rekao je Tomić.
Prema njegovim tvrdnjama, prvi indikator zaraze može biti promena u izgledu legla, gde se umesto glatkog i ravnomernog zatvorenog legla primećuje raznobojni izgled. Početni simptomi bolesti se manifestuju na poklopcima ćelija.
„Masa uginule larve ostaje prilepljena za zidove ćelije i tu se sasušuje u jedva primetne crnosmeđe ljuspice. Pčele ne mogu da otvore voštane poklopce sa ćelija saća koji se čvrsto drže za trulu masu u ćeliji i ne mogu da je izbace iz ćelije zbog njene lepljivosti“, dodao je Tomić.
Ističe se da bolest lako i brzo prelazi na zdravo leglo unutar košnice, prenoseći je pčele hraniteljice s jedne ćelije na drugu, prenoseći je od zaraženog do zdravog pčelinjeg društva.
Intervencija što pre!
Bolest ne prestaje sama od sebe i zahteva intervenciju. Za lečenje ove bolesti ne postoji pouzdan lek. Stoga, kada se pojavi, neophodno je prijaviti je nadležnoj inspekciji. Radi sprečavanja daljeg širenja bolesti, neophodno je primenjivati preventivne i druge mere. Karantin se navodi kao jedna od tih mera, kao i uništavanje zaraženih košnica i njihovo spaljivanje, kao i dezinfekcija pribora i alata odgovarajućim dezinfekcionim sredstvima.
„Kod društava koja nisu zaražena ovom bolešću koristi se teramicin pomešan sa sojinim brašnom, Kod društava gde se bolest tek pojavila osim termicina može se korititi i geomicin. Pčele se prethodno pretresu u novu nezaraženu košnicu sa novim nezaraženim sitnim osnovama“, naglašava on.
Prema njegovim instrukcijama, geramicin se primenjuje tako što se jedan gram rastvorenog leka stavi u jedan litar šećernog sirupa (1-1) i postavi u hranilicu. Sa jednim litrom sirupa vrši se 7 do 8 prihranjivanja, s razmakom od dva do tri dana između svakog prihranjivanja. Između dva prihranjivanja, pčele se trebaju preneti u novu dezinfikovanu košnicu, što se obavlja tokom popodneva. Pre davanja leka, medište treba ukloniti kako pčele ne bi unosile hranu sa lekom u med. U slučaju korišćenja Teramicina, treba ga pomešati sa sojinim brašnom u obliku testa i postaviti na satonoše okvira. Kao alternativu tome, treba ga zaprašiti pet do šest puta na svaka četiri-pet dana.
Izvor: Dobro jutro
