Nema uspešne proizvodnje kupusa bez primene svih neophodnih agrotehničkih mera, navodi Marija Janjić, savetodavac za ratarstvo u vranjskoj PSSS. Janjić savetuje poljoprivrednicima da započnu agrohemijskom analizom zemljišta kako bi se odredili pH vrednost, mehanički sastav i nivo hranljivih materija.
Obrada zemljišta je takođe ključna za uspešnu proizvodnju kupusa. Izvodi se na jesen, a način obrade zavisi od prethodnih useva na parceli. Zemlja se ore na dubini od 20 do 25 cm i ostavlja da prezimi u brazdama. Neposredno pre sadnje obavlja se plitka obrada koja stvara rastresitu strukturu zemljišta u sloju od 10 do 12 cm, pogodnu za ukorenjavanje i dalji razvoj biljaka.
„Današnji pristup proizvodnji kupusa zahteva dobro poznavanje potreba pojednih sorti i hibrida kao i određivanje optimalne količine hraniva za pojedine fenofaze razvoja“ izjavila je Janjić.
Obaviti i startno đubrenje kupusa
Osnovno đubrenje se vrši upotrebom kompleksnih mineralnih đubriva (NPK) i stajnjaka, prema preporukama dobijenim nakon agrohemijske analize zemljišta, pre sadnje. Osim osnovnog, neophodno je izvršiti i startno đubrenje prilikom pripreme zemljišta za rasađivanje koristeći NPK đubriva u odnosu hraniva 1:1:1. Važno je da fosfor u ovim đubrivima bude rastvorljiv u vodi, kako bi odmah bio dostupan biljkama.
Prihranjivanje kupusa ima posebnu važnost zbog visokih zahteva za hranivima tokom vegetacije. Prvo prihranjivanje, koje se obavlja 10 do 15 dana nakon sadnje, omogućava brži rast biljaka i posebno je bitno kod proizvodnje ranog kupusa. Ovo se vrši azotnim đubrivom KAN u količini od 150 – 200 kg/ha, raspoređeno u dva navrata. Drugo prihranjivanje, koje utiče na formiranje glavice, vrši se kompleksnim tečnim đubrivima koja se često primenjuju tokom zaštite useva.
„Kupus veoma dobro reaguje i na folijarnu prihranu. Nakon sadnje, do početka intenzivnog rasta rozete, koriste se folijarna đubriva ujednačenih odnosa NPK, obogaćena mikroelementima. Tokom intenzivnog porasta težište treba staviti na azot, a nakon formiranja glavice treba usmeriti na kalijum“ navodi Janjić.
Zalivanje u pravoj meri
Prema rečima Janjićeve, kupus zahteva veće količine azota i kalijuma, ali prekomerno đubrenje azotnim đubrivima bez dovoljno fosfora i kalijuma u zemljištu može dovesti do formiranja slabih glavica. Norme i broj zalivanja zavise od godišnjih uslova i rasporeda padavina, krećući se od 3 do 8 i više zalivanja. Svakih 5 mm prirodne kiše odlaže zalivanje za jedan dan, a zalivanje se obavlja svakih 6 do 8 dana s oko 30 mm vode.
Prvo zalivanje kupusa na polju vrši se prilikom rasađivanja, sa normom od 15 do 30 mm, u zavisnosti od vlažnosti zemljišta. Drugo zalivanje je nakon 3 do 5 dana, kada se popunjavaju prazna mesta, sa normom od 20 do 30 mm. Nakon što se rasad primi, narednih 10 dana ne treba zalivati kako bi se omogućilo bolje ukorenjavanje biljaka. Ključni element za racionalan režim zalivanja kupusa je poznavanje potencijalne evapotranspiracije, odnosno potrebe biljaka za vodom, što omogućava postizanje najvećeg prinosa dobrog kvaliteta.
„Veoma je važno redovno uklanjanje korova kako bi smo biljkama kupusa smanjili konkurenciju za hranljive materije i vodu. Ukoliko postoji mogućnost, preporučuje se nanošenje organskog ili plastičnog malča u borbi protiv korova, za očuvanje vlage u zemljištu i regulisanje temperature zemljišta“, ističe Janjić.
Zbog uzastopnog gajenja kupusa na istoj parceli bez poštovanja plodoreda, dolazi do pojave bolesti kao što su poleganje rasada, kila kupusa i crna trulež. Ove bolesti ostaju u zemljištu nekoliko godina i značajno smanjuju prinos kupusa, što zahteva sve češću primenu fungicida. Zato kupus i ostale kupusnjače ne treba uzgajati na istoj površini tri do pet godina.
Izvor: Dobro jutro
